Object-oriented programming (OOP) is a computer programming model that organizes software design around data, or objects, rather than functions and logic. An object can be defined as a data field that has unique attributes and behavior.
What is the structure of object-oriented programming?
The structure, or building blocks, of object-oriented programming include the following:
Classes are user-defined data types that act as the blueprint for individual objects, attributes and methods.
Objects are instances of a class created with specifically defined data. Objects can correspond to real-world objects or an abstract entity. When class is defined initially, the description is the only object that is defined.
Methods are functions that are defined inside a class that describe the behaviors of an object. Each method contained in class definitions starts with a reference to an instance object. Additionally, the subroutines contained in an object are called instance methods. Programmers use methods for reusability or keeping functionality encapsulated inside one object at a time.
Attributes are defined in the class template and represent the state of an object. Objects will have data stored in the attributes field. Class attributes belong to the class itself.
OOP'nin temel ilkeleri nelerdir?
Nesne yönelimli programlama aşağıdaki ilkelere dayanmaktadır:
kapsülleme. Bu ilke, tüm önemli bilgilerin bir nesnenin içinde bulunduğunu ve yalnızca belirli bilgilerin açığa çıktığını belirtir. Her nesnenin uygulaması ve durumu, tanımlanmış bir sınıf içinde özel olarak tutulur. Diğer nesnelerin bu sınıfa erişimi veya değişiklik yapma yetkisi yoktur. Yalnızca genel işlevlerin veya yöntemlerin bir listesini çağırabilirler. Veri gizlemenin bu özelliği, daha fazla program güvenliği sağlar ve istenmeyen veri bozulmasını önler.
Soyutlama. Nesneler, yalnızca diğer nesnelerin kullanımıyla ilgili dahili mekanizmaları ortaya çıkararak gereksiz uygulama kodlarını gizler. Türetilmiş sınıfın işlevselliği genişletilmiş olabilir. Bu konsept, geliştiricilerin zaman içinde ek değişiklikler veya eklemeler yapmasına daha kolay yardımcı olabilir.
Miras. Sınıflar, diğer sınıflardan gelen kodları yeniden kullanabilir. Nesneler arasındaki ilişkiler ve alt sınıflar atanabilir, bu da geliştiricilerin benzersiz bir hiyerarşiyi korurken ortak mantığı yeniden kullanmalarını sağlar. OOP'nin bu özelliği, daha kapsamlı bir veri analizini zorlar, geliştirme süresini azaltır ve daha yüksek düzeyde doğruluk sağlar.
polimorfizm. Nesneler, davranışları paylaşmak üzere tasarlanmıştır ve birden fazla biçim alabilirler. Program, bir üst sınıftan o nesnenin her yürütülmesi için hangi anlamın veya kullanımın gerekli olduğunu belirleyerek, kodu çoğaltma ihtiyacını azaltacaktır. Daha sonra, üst sınıfın işlevselliğini genişleten bir alt sınıf oluşturulur. Polimorfizm, farklı nesne türlerinin aynı arayüzden geçmesine izin verir.
OOP dili, programı kolayca çözülebilecek bit boyutlu problemlere ayırmaya izin verir (her seferinde bir nesne). Yeni teknoloji, daha fazla programcı üretkenliği, daha iyi yazılım kalitesi ve daha az bakım maliyeti vaat ediyor. OOP sistemleri, küçük sistemlerden büyük sistemlere kolayca yükseltilebilir.
